موسیقی کانتری

موسیقی کانتری ( Country Music ) یک سبک موسیقی پرطرفدار در آمریکای شمالی ( شامل ایالات متحده امریکا و کانادا) است که عموماً از آن به عنوان موسیقی محلی سفیدپوستان آمریکا یاد می‌شود.

با وجود اینکه این سبک در ایران و به طور کلی در آسیا و خاور میانه ( به استثنای ژاپن ) آنچنان که باید و شاید شناخته شده نیست، اما در آمریکای شمالی، استرالیا و بخش هایی از اروپای غربی به خصوص آلمان طرفداران بسیاری دارد. برای مثال اگر نگاهی به آمار نیلسن ساوند اسکن ( Nielson Sound Scan ) بیاندازیم، میبینیم که حداقل دو آلبوم کانتری در بین ۱۰ آلبوم پرفروش هر هفته در آمریکا وجود دارد. در سال ۲۰۰۹ اعلام شد که در اوج ساعات درخواست ترانه از رادیو های ایالات متحده، موسیقی کانتری بیشترین تعداد درخواست را در بعد از ظهرها داشته و در ساعات صبحگاهی رتبه دوم را داشته است.

به گزارش مجله موسیقی ملودی در ایران گوش اکثر ما به ویژه کسانی که در دهه های ۴۰ و ۵۰ خورشیدی دوران نوجوانی و جوانی را سپری می‌کردند با موسیقی کانتری آشناست اگرچه ممکن است نام آنرا ندانیم. این همان سبکی است که اکثر ما از آن به عنوان موسیقی متن فیلم های وسترن یاد می‌کنیم و نام آن Western Cowboy است که به نوعی یکی از اجداد موسیقی کانتری به حساب می‌آید.

موسیقی کانتری در اوایل دهه ۱۹۲۰ میلادی در مناطق عمدتاً کشاورز نشین ایالات متحده جنوبی (Southern United States) ظهور کرد و ریشه اش را می‌توان در موسیقی محلی جنوب آمریکا و Western Cowboy یافت. البته مدهای سبک بلوز نیز به طور گسترده در آن استفاده می‌شوند.

ایالات متحده جنوبی که به آن جنوب آمریکایی (American South  Dixie) و با به طور اختصار جنوب (the South ) هم می‌گویند به بخشی از کشور آمریکا اطلاق می‌شود که عمدتاً شامل ایالات جنوبی ، جنوب شرقی و تا حدی مرکزی این کشور است که از لحاظ فرهنگی، تاریخی، آیین ها، غذاها، سبک‌های موسیقی و غیره با دیگر مناطق آمریکا متفاوت است. اقتصاد این منطقه بیشتر بر پایه کشاورزی استوار است و شامل ایالات تکزاس، آرکانزاس، اوکلاهما، لویزیانا، میسیسیپی، آلاباما، جورجیا، فلوریدا، کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی، کنتاکی، ویرجینیا، ویرجینیای غربی و تنسی است.

موسیقی کانتری بطور کلی شامل ترانه هایی با ملودی های شاد است که با سازهایی عمدتاً زهی شامل گیتار الکتریک و آکوستیک، بانجو، ویولن، گیتار باس، درامز و هارمونیکا ( ساز دهنی) همراهی می‌شود. از دیگر سازها که معمولا در سبک کانتری مورد استفاده قرار میگیرند می‌توان به ماندولین،,Flat top دوبرو (Dobro),و پیانو اشاره کرد.موسیقی کانتری مانند هر موسیقی محلی دیگری اصولا فرم ساده ای دارد که به راحتی به خاطر می‌ماند.

برخلاف این تصور کلی که موسیقی کانتری تنها تحت تاثیر آمریکایی های اروپایی تبار به‌وجود آمد، باید گفت که بخش عمده ای از سبک نوازندگی و به ویژه ساز بانجو که از سازهای اصلی در موسیقی کانتری محسوب می‌شود، مدیون آمریکایی های آفریقایی تبار است.برای مثال آرنولد شولتز ، گیتاریست سیاه پوستی بود که تکنیک Thumb Style را به‌وجود آورد.سندی دیگر بر این مدعا یکیاز ترانه های معروف کانتری به نامCotton Eyed Joe است که تاریخ ساخت و آهنگ ساز آن مشخص نیست اما طبق شواهد به پیش از سال ۱۸۶۱ میلادی باز میگردد.دوروتی اسکاربورو (۱۹۳۵-۱۸۷۸) ، فولکلور شناس آمریکایی در کتاب ردپای ترانه های محلی سیاه پوستی (On the Trail of Negro-Folk Songs) که در سال ۱۹۲۵ منتشر شد، عنوان می‌کند که خواهر بزرگترش این ترانه را از مردی یاد گرفته بود و آن مرد گفته بود که زمانی که بسیار کوچک بود این ترانه را از برده های سیاه پوست در لویزیانا شنیده بود که هنگام رفتن به مزارع آنرا میخواندند. بر طبق این اظهارات، اگر نتوان ادعا کرد که موسیقی کانتری تا حدی وامدار موسیقی آفریقایی است اما می‌توان آنرا متاثر از سیاه پوستان مهاجر و برده ها دانست و می‌توان گفت که سیاه پوستان به اندازه سفید پوستان اروپایی در به‌وجود آوردن موسیقی کانتری نقش داشتند.